Η αξιοποίηση μη επανδρωμένων αεροσκαφών – drones από τα μαχητικά αεροσκάφη Rafale και στο μέλλον και από τα F5 τους δίνουν πρωτόγνωρες δυνατότητες κρούσης, ανίχνευσης και αναγνώρισης ενώ τα βοηθούν να διατηρήσουν τα stealth χαρακτηριστικά τους.

Όπως αναφέρεται από το περιοδικό Air & Space Forces Magazine και διαβάζουμε στο theaviationist, η Lockheed Martin επενδύει στην τεχνολογία Collaborative Combat Aircraft (CCA) εν όψει μελλοντικών συμβάσεων της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας. Ενώ το CCA, ή πιο γενικές πλατφόρμες πιστών wingman, η συμβατότητα ήταν ένα σημαντικό σημείο συζήτησης για προγράμματα μαχητικών έκτης γενιάς όπως το NGAD και το GCAP , η Lockheed Martin στοχεύει να φέρει την τεχνολογία και στα τρέχοντα αεροσκάφη πέμπτης γενιάς.

Σύμφωνα με τον CEO της Lockheed Martin, Jim Taiclet, η εταιρεία έχει ήδη αναπτύξει ένα σύστημα που βασίζεται σε pod για το F-35 που θα επέτρεπε στο αεροσκάφος να συντονίζει τις λειτουργίες πολλαπλών CCAs ταυτόχρονα χρησιμοποιώντας μια διεπαφή tablet. Πιστεύει ότι μια τέτοια τεχνολογία θα μπορούσε επίσης να γίνει συμβατή με το F-22 Raptor, ένα άλλο προϊόν της Lockheed Martin που έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα για να το διατηρήσει στην κορυφή του τομέα του .

Χρησιμοποιώντας τα CCA ως πολλαπλασιαστή δύναμης, τα επανδρωμένα αεροσκάφη είναι σε θέση να λειτουργούν αποτελεσματικά ως πολύ μεγαλύτερη δύναμη από ό,τι ήδη. Οι μη επανδρωμένες πλατφόρμες μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως απλά «φορτηγά πυραύλων», επιτρέποντας τη μεταφορά μεγαλύτερου ωφέλιμου φορτίου στον χώρο της μάχης ή ο πιο προηγμένος προγραμματισμός θα μπορούσε να επιτρέψει στα drones να λειτουργούν πιο μακριά από το αεροσκάφος ελέγχου και να επεκτείνουν την επίγνωση της κατάστασης και την εμπλοκή της δύναμης σειρές. Θα μπορούσαν επίσης να μεταφερθούν πακέτα ηλεκτρονικού πολέμου για να επιτρέψουν στα CCA να λειτουργούν ως δόλωμα χωρίς να θέτουν πρόσθετους κινδύνους για τους ανθρώπους πιλότους.

Μοντέλο ολικής κλίμακας του πρωτοτύπου Collaborative Combat Aircraft της Anduril που παρουσιάστηκε στη διάσκεψη Air, Space and Cyber ​​στις 18 Σεπτεμβρίου 2024. Η Anduril και η General Atomics ήταν οι δύο εργολάβοι που επιλέχθηκαν για την επόμενη φάση του Increment 1 του προγράμματος CCA, ξεπερνώντας τη Lockheed Martin, Northrop Grumman και Boeing. (Εικόνα: Matthew C Clouse/Ερευνητικό Εργαστήριο Πολεμικής Αεροπορίας).

Η ανάπτυξη αυτών των δυνατοτήτων σε μαχητικά πέμπτης γενιάς όπως τα F-35 και F-22 θα μπορούσε να είναι πιο σημαντική από ποτέ, με πολλές φήμες να κυκλοφορούν σχετικά με το μέλλον του ακριβού προγράμματος NGAD . Ενώ η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ παραμένει δημοσίως δεσμευμένη στην ιδέα μακροπρόθεσμα, οι ανησυχίες σχετικά με το κόστος μονάδας της πλατφόρμας και τις ταχέως εξελισσόμενες τεχνολογίες που προκαλούν επαναξιολογήσεις των αναγκών της δύναμης ενδέχεται να δουν εκτεταμένους επανασχεδιασμούς και, ως εκ τούτου, μεγάλες καθυστερήσεις. Χωρίς την επόμενη γενιά που θα αναλάβει, και σχετικά χαμηλό αριθμό F-22 σε υπηρεσία, αυτό θα άφηνε το F-35 ως την κύρια πλατφόρμα μαχητικών υψηλών προδιαγραφών της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ για το άμεσο μέλλον, συνεργαζόμενη παράλληλα με νέες εξελίξεις σχεδίων τέταρτης γενιάς όπως το F-15EX Eagle II .

Η Lockheed Martin Skunk Works, το τμήμα προηγμένης έρευνας της εταιρείας διάσημο για την παραγωγή των SR-71 Blackbird και F-117 Nighthawk, είχε προηγουμένως δεσμεύσει 20 εκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξη CCA και αναβαθμίσεις F-35 στο πλαίσιο του έργου CARRERA 100 εκατομμυρίων δολαρίων . Αυτό το έργο περιλάμβανε επίσης 38 εκατομμύρια δολάρια για Πολλαπλασιαστές Battlespace Joint All-Domain Operations (JADO), που περιλαμβάνει ανάπτυξη αισθητήρων και δορυφόρων επικοινωνιών σε τροχιά χαμηλής γης, διαστημική επεξεργασία, επιβιώσιμες πλατφόρμες αισθητήρων και δεδομένα κοινής διοίκησης και ελέγχου όλων των τομέων (JADC2). κόμβους δικτύωσης. Τα υπόλοιπα 42 εκατομμύρια δολάρια καλύπτουν πλατφόρμες ανοιχτής αρχιτεκτονικής για συστήματα ραδιοφώνου και αποστολών, ανάπτυξη τεχνητής νοημοσύνης για έλεγχο UAV και βοήθεια πιλότων, προηγμένη δικτύωση ad-hoc 5G και κινητής τηλεφωνίας και συστήματα πολλαπλών χρήσεων με σύνδεση δεδομένων.

Η προφανής απαίτηση για ένα σύστημα pod να επιτρέπει τον έλεγχο CCA ακόμη και με την έμφυτη προηγμένη δυνατότητα δικτύωσης του F-35 υποδηλώνει ότι η αρχιτεκτονική ελέγχου που απαιτείται για αυτόν τον τύπο μη επανδρωμένων οχημάτων είναι πολύ πιο περίπλοκη από εκείνες που χρησιμοποιούνται για υπάρχοντα UCAV όπως το XQ-58 Valkyrie . Ενώ οι λεπτομέρειες σχετικά με τις ακριβείς δυνατότητες είναι κατανοητά ελάχιστες, τουλάχιστον κάποιο επίπεδο ελέγχου εκτός πλοίου του Valkyrie είναι δυνατό μέσω του προτύπου ΝΑΤΟ συστήματος συνδέσμων δεδομένων Link 16.

Πληροφορίες από την πηγή: The Aviationist