Ο Ερντογάν δεν έχει μόνο επεκτείνει την Τουρκία εδαφικά αλλά έχει βρει και οικονομικούς πόρους που είναι απαραίτητοι για τη δημιουργία ισχυρής περιφερειακής και αργότερα παγκόσμιας δύναμης.

Εκτός της άμεσης εδαφικής επέκτασης των ελεγχόμενων από την κατοχική δύναμη περιοχών στην Αμμόχωστο, τη νεκρή ζώνη της Κύπρου, τα κατεχόμενα της Συρίας και τη δημιουργία de facto προτεκτοράτου στη Δυτική Λιβύη, η Τουρκία διαθέτει στρατιωτική παρουσία και βάσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Κίνδυνο για την Ελλάδα και την Κύπρο αποτελούν εκείνες στα κατεχόμενα (Σώμα στρατού Αττίλα, αεροδρόμια Τύμπου, Λευκόνοικου για drones, ναυτική βάση Καρπασίας, όλα αυτά παράνομα φυσικά), Πασαλιμανίου Αυλώνος Βορείου Ηπείρου (Αλβανία) και οι τουρκικές βάσεις στη Λιβύη (ναυτική στη Μισράτα, αεροπορικές στη Μίτιγκα και την αλ Βατίγια).

Οι κινήσεις αυτές στο στρατιωτικό επίπεδο δεν ήταν μέχρι πρότινος ικανές για να δημιουργήσουν μια ισχυρή αυτοκρατορική δύναμη στην περιοχή που θα καταστεί στο όχι πολύ μακρινό μέλλον δύναμη παγκοσμίου επιρροής. Η εξεύρεση όμως από την Τουρκία πόρων για να υποστηριχθεί το εγχείρημα με την οικονομική της διείσδυση σε κράτη όπως η Σομαλία και η Λιβύη, η δημιουργία τουρκικού ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ασία και ο διαρκώς αυξανόμενος όγκος εξαγωγών της τουρκικής εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας αποτελούν σοβαρούς οικονομικούς πόρους χρηματοδότησης, οι οποίοι μάλιστα θα αυξηθούν.

Το πάζλ κλείνει με την πλήρη εργαλειοποίηση της θρησκείας και του πολιτισμού από την Τουρκία που βρίσκει ευήκοα ώτα σε μεγάλες μερίδες πληθυσμού στην Ελληνική Χερσόνησο (Βαλκανική), τη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία, τη Βόρεια, έως και την Κεντρική Αφρική και τις περιοχές της Κριμαίας (Τάταροι) και της Μολδαβίας (Γκαγκαούζοι).

Φτάνει ακόμα και στη δυτική Κίνα (Ουιγούροι), ενεργοποιεί αρχαίους δεσμούς με τους Κορεάτες, εφόσον δεν ξεχνά την αρχική κοιτίδα των Τούρκων που δεν είναι η κεντρική αλλά η Ανατολική Ασία και φτάνει ακόμα στους τουρκόφωνους λαούς της Σιβηρίας, του Εσκιμώους, ακόμα και τους Ινδιάνους της Αμερικής. Ενισχύει επίσης τις σχέσεις με την Ουγγαρία, της οποίας ο πληθυσμός δεν είναι καθόλου τουρανικός, διατηρεί όμως την ανάμνηση των πρώτων Ούγγρων (Μαγυάροι) που ήταν τουρκικό φύλλο. Το τελευταίο δεν εμποδίζει καθόλου τα παντουρκικά σχέδια όπως αποδεικνύεται και από την περίπτωση του Αζερμπαϊτζάν, ο πληθυσμός του οποίου δεν είναι καθόλου τουρανικός, όμως το Μπακού είναι ένας από τους πιο ένθερμους οπαδούς της Ένωσης Τουρκικών Κρατών υπό την αιγίδα της Άγκυρας.

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, οι εξελίξεις αυτές θα επιφέρουν σοβαρή διατάραξη της ισορροπίας δυνάμεων Ελλάδας – Τουρκίας, γεγονός που θα επιφέρει δυσμενέστατες εξελίξεις για τα κυριαρχικά δικαιώματα και την κυριαρχία της Χώρας με αυξανόμενη ένταση που ενδέχεται να καταλήξει να αποτελέσει ακόμα και υπαρξιακή απειλή για την Ελλάδα με τη μορφή που την γνωρίζουμε σήμερα.

Συνοψίζοντας, οι κινήσεις της Τουρκίας γίνονται σε στρατιωτικό, διπλωματικό, οικονομικό και θρησκευτικό – πολιτιστικό τομέα ως ένα αδιάσπαστο πλέγμα της τουρκικής προσπάθειας την ώρα που η Ελλάδα προσπαθεί να απαντήσει μόνο στους δύο πρώτους.

Κινήσεις που θα μπορούσαν να αποτρέψουν τις επικείμενες δυσμενείς εξελίξεις είναι η σοβαρή στρατιωτική ενίσχυση της Χώρας από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, η σύναψη αμυντικής συμφωνίας με ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής με την Ινδία και η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο με παράλληλη επέκταση των Χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.

Αν η Ελληνική εξωτερική πολιτική ακολουθήσει τα ανωτέρω, θα αποκτήσει η Χώρα μεγάλους οικονομικούς πόρους από την εξόρυξη του μεγάλης αξίας ορυκτού πλούτου (σύμφωνα με πολλούς ειδικούς), θα θωρακίσει το Αιγαίο, θα ενισχυθεί στρατιωτικά από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία με κλάσμα μόνο του κόστους που δαπανά τώρα για εισαγωγές και θα απαντήσει γεωπολιτικά στον επεκτατικό άξονα Τουρκίας – Πακιστάν.

Η ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας μπορεί να αποφέρει σοβαρά έσοδα που θα ενισχύσουν τον κρατικό προϋπολογισμό όπως βλέπουμε να γίνεται στην Τουρκία και σε αυτό θα βοηθήσει ενδεχόμενη υπογραφή στρατιωτικής και αμυντικής συνεργασίας με την Ινδία, η αγορά της οποίας καλοδέχεται τα Ελληνικά προϊόντα όπως είδαμε τελευταία με τα Ελληνικά μη επανδρωμένα σκάφη Rafnar που αγόρασε το Νέο Δελχί.

Τέλος η Ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να πάψει το παράλογο και ανιστόρητο ψευδόγμα του «δεν διεκδικούμε τίποτα» και να εμφανιστεί όχι μόνο στα Ελληνοτουρκικά, αλλά και στη διεθνή πολιτική σκηνή σαν αυτό που είναι. Το διάδοχο κράτος της Βυζαντινής κοσμοκρατορίας και της Αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όχι για να κατακτήσει άλλους λαούς όπως κάνει ο Ερντογάν αλλά για χρησιμοποιήσει το πραγματικό κύρος της Ελλάδος και να ακυρώσει πρωτοφανή δόγματα (σύνορα της καρδιάς, γαλάζια πατρίδα, εναέρια πατρίδα).

Επίσης πρέπει να καταστεί απολύτως σαφές ότι η Ελλάδα σέβεται το status quo και δεν έχει επιθετικές διαθέσεις, εάν όμως οποιοσδήποτε αμφισβητήσει τα σημερινά σύνορα που καθορίζουν επαρκώς οι διεθνείς συνθήκες (Λωζάνης, Παρισίων, Μοντρέ), η Χώρα επιφυλάσσεται να διεκδικήσει ιστορικές περιοχές του Ελληνισμού όπου έζησαν και μεγαλούργησαν επί χιλιετίες οι Έλληνες πριν μείνουν εκτός συνόρων του Ελληνικού κράτους και υποστούν διωγμούς και γενοκτονίες.

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ιδιαίτερα στην Άγκυρα αλλά και τη σύμμαχο της Αλβανία όπως και το Βόρειο γείτονα μας, πως εφόσον δεν επιθυμούν τη διατήρηση του υφισταμένου status quo, όπου και οι τρείς αυτές χώρες συμπεριλαμβάνουν στα εδάφη τους ιστορικές περιοχές του Ελληνισμού, η Αθήνα θα προβεί στη διεκδίκηση τους. Αυτό μάλιστα θα πρέπει να το θεωρούν βέβαιο σε περίπτωση στρατιωτικής πρόκλησης εναντίον της Ελλάδος.

Δείτε την εκπομπή που αναλύουμε τις κινήσεις του Ερντογάν και αναφέρουμε τι κατά τη γνώμη μας πρέπει να πράξει η Ελλάς για να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων και να μην καταστεί δορυφόρος της Άγκυρας.

Παράρτημα – Χάρται

Ελληνικές και Φοινικικές πόλεις στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα (Εύξεινος – Πόντος). Πηγή εικόνας: Gepgepgep / Wikimedia commons

Συνθήκες

Αον. Συνθήκη της Λωζάνης – Πλήρες κείμενο εδώ

Βον. Συνθήκη των Σεβρών – Πλήρες κείμενο εδώ