Οι εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και οι σχέσεις με την Τουρκία υπήρξαν μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ΕΕ το 2020 και αυτό πιθανότατα θα παραμείνει το 2021 αναφέρει στο μπλογκ του ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής Ζοζέπ Μπορέλ.

«Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της χρονιάς, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, ήταν ένα από τα κύρια θέματα εξωτερικής πολιτικής για συζήτηση» συμπληρώνει.

Ταυτόχρονα, τονίζει ότι «υπάρχει μεγάλη πιθανότητα εάν συνεχίσουμε σε αυτήν την καθοδική πορεία, η ΕΕ να πρέπει να υιοθετήσει ισχυρά μέτρα, για να πείσει την Τουρκία ότι είναι σοβαρή και αποφασισμένη να διασφαλίσει το σεβασμό των συμφερόντων της. Θα το αναφέρω στους Ευρωπαίους ηγέτες τον Μάρτιο του 2021».

Προσθέτει ότι κατά την ανάληψη των καθηκόντων του « η σχέση της ΕΕ με την Τουρκία ήταν ήδη σε φθίνουσα πορεία».

Eιδικότερα, αναφέρεται σε «ένα έτος ταραχών και συνεχών δραστηριοτήτων και διαλόγου».

«Όταν ανέλαβα τις ευθύνες μου ως Ύπατος Εκπρόσωπος πριν από ένα χρόνο, η σχέση της ΕΕ με την Τουρκία ήταν ήδη σε φθίνουσα πορεία. Ήξερα από την αρχή ότι η επανόρθωση αυτής της κατάστασης θα ήταν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εντολής μου. Οι αμοιβαίες προσδοκίες από την κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας του 2016, που ακολούθησε το ξέσπασμα της μεταναστευτικής κρίσης του 2015, δεν απέδωσαν καρπούς, παρόλο που συνέβαλε στον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη. Από τον Ιούνιο του 2016 και μετά, δεν σημειώθηκε πρόοδος στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις.

Η αντιπαράθεση για την εκμετάλλευση των πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο επιταχύνθηκε, σε συνδυασμό με μακροχρόνιες διαφωνίες σχετικά με τον έλεγχο των θαλάσσιων ζωνών μεταξύ των σχετικών παράκτιων κρατών. Οι προσπάθειες στο Κραν Μοντανά για να βρεθεί μια τελική λύση για την επανένωση της Κύπρου είχαν αποτύχει το 2017. Η περιφερειακή δέσμευση της Τουρκίας από την Ανατολική και τη Βόρεια Αφρική στα Δυτικά Βαλκάνια συνέχισε να μαζεύει δύναμη. Ειδικότερα, η ενεργός και μονομερής συμμετοχή της Τουρκίας τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη θεωρείται όλο και περισσότερο ότι δεν ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα ασφάλειας της ίδιας της ΕΕ ούτε με τις αντιλήψεις μεταξύ όλων των κρατών μελών».

Δείτε όλη τη συνέχεια στην πηγή: Αθηναϊκό και Μακεδονικό πρακτορείο ειδήσεων