Ακολουθεί το κείμενο του Στρατηγού:

<<Αποτροπή είναι……..
Μεγάλη αναφορά γίνεται διαρκώς σε δημόσιες αλλά και ιδιωτικές συζητήσεις για την αποτροπή που πρέπει να προβάλλουμε στον καθημερινά εκδηλούμενο τουρκικό αναθεωρητισμό. Δεδομένου ότι το δόγμα μας είναι αποτρεπτικό –αμυντικό, η αποτροπή συνιστά κυρίαρχο στοιχείο του εθνικού μας αφηγήματος. Σε τι συνίσταται όμως αυτή η αποτροπή;
Αποτροπή είναι το άθροισμα των στρατιωτικών μας δυνατοτήτων και της πολιτικής μας βούλησης, να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις δυνατότητες αποτελεσματικά, αν απειληθούν η εθνική μας ακεραιότητα και τα εθνικά μας συμφέροντα. Σκοπό έχει να καταστήσει οποιαδήποτε ενέργεια αμφισβήτησης της ισχύουσας κατάστασης από οποιονδήποτε αντίπαλο, εξαιρετικά παρακινδυνευμένη και ενδεχομένως τραγικά ασύμφορη ή/και καταστροφική γι’ αυτόν, σε μέσα και δυναμικό. Η αποτροπή δεν υπάρχει όταν απουσιάζει η μια από τις δυο παραμέτρους. Οι στρατιωτικές δυνατότητες χωρίς πολιτική βούληση είναι άχρηστες και αδιάφορες, και η πολιτική βούληση χωρίς στρατιωτικές δυνατότητες είναι «ευσεβείς πόθοι». Η σωστή στρατηγική επικοινωνία αυτής της αποτροπής είναι εκ των «ων ουκ άνευ».
Τους τελευταίους μήνες στηρίξαμε την πεμπτουσία της αποτροπής μας τόσο στις δυνατότητες και την αποφασιστικότητα μας αλλά κυρίως στις ενδεχόμενες κυρώσεις από τις ΗΠΑ και κυρίως την ΕΕ. Και ενώ οι κυρώσεις από τις ΗΠΑ ήρθαν χωρίς να αποτελέσουν αποφασιστική αποτροπή, οι κυρώσεις από την ΕΕ φαίνεται ότι ακόμη και αν επιβληθούν στο μέλλον, προς στιγμήν έχουν καθυστερήσει, δίνοντας μέχρι την επόμενη συζήτηση στις Βρυξέλλες ένα παράθυρο ενδεχόμενης δημιουργίας τετελεσμένων στους αντιπάλους μας. Όλα αυτά προσδίδουν τουλάχιστον αμηχανία στο εθνικό μας αφήγημα, που πρέπει να αποδεχθεί το προφανές, ότι δηλαδή εφόσον οι κυρώσεις δεν συνιστούν το κύριο μέσο αποτροπής, έχουν στην ουσία μειωμένη αποτελεσματικότητα έναντι των αντιπάλων μας. Η ανάθεση της αποτροπής σε τρίτους αναπόφευκτα οδηγεί σε εξάρτηση, εξασθένιση και τελικά κατάργηση της.
Οι μεγάλες διπλωματικές επιτυχίες του τελευταίου διαστήματος δεν μπορούν δυστυχώς να αποτελέσουν από μόνες τους την βασική και αποτελεσματική εκείνη μορφή αποτροπής που επιβάλλει η παρούσα κατάσταση. Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι το να αμύνεσαι διπλωματικά απέναντι σε μία αναθεωρητική δύναμη οδηγεί αναπόφευκτα σε σταδιακές υποχωρήσεις. Είμαι πεπεισμένος ότι για να έχουμε πραγματική αποτροπή απέναντι σε ένα αντίπαλο που αναγνωρίζει μόνο την ισχύ, θα πρέπει να ενισχύσουμε και τις στρατιωτικές μας δυνατότητες, χωρίς φυσικά να εγκαταλείψουμε ούτε τις διπλωματικές μας ενέργειες προς γείτονες και συμμάχους ούτε τις προσπάθειες μας σε ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Δεδομένου ότι η αναβάθμιση της αεροναυτικής μας δυνατότητας έχει απόλυτη προτεραιότητα, νομίζω ότι μια πρώτη προσέγγιση των στρατηγικών μας εξοπλιστικών μας προτεραιοτήτων θα μπορούσε να είναι:
Πολεμικό Ναυτικό:
Σήμερα: